พรรณไม้ภายในอุทยานหลวงราชพฤกษ์

ชื่อไทย :

ซ้องแมว

ชื่อท้องถิ่น :

ข้าวจี่(กลาง,ตะวันออกเฉียงเหนือ)/ คางแมว(กลาง,ลำปาง)/ จิ้งจ๊อ(ปัตตานี)/ จิงจาย(ใต้,นราธิวาส)/ ซ้อแมว(เชียงราย,ลำปาง)/ ยวงขนุน(สุราษฎร์ธานี)/ เล็บแมว(กทม.,สระบุรี)/ ส้มแมว(ราชบุรี)/ หางกระรอกแดง(กทม.,กลาง)

ชื่อสามัญ :

ชื่อวิทยาศาสตร์ :

Gmelina philippensis Charm

ชื่อวงศ์ :

VERBENACEAE

ลักษณะวิสัย :

ไม้เลื้อย

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :

ลำต้น :
เป็นไม้พุ่มกึ่งเลื้อยขนาดใหญ่ อายุหลายปี เลื้อยพาดได้ไกลถึง 6 เมตร

ใบ :
เดี่ยว ออกตรงข้าม รูปไข่แกมรี ขนาด 3-5 x 5-7 ซม. ปลายใบมน โคนใบสอบ

ดอก :
ดอกรูปถ้วย กลีบดอกสีเหลือง โคนกลีบเชื่อมติดกัน ปลายแยก 4 แฉก กลีบดอกด้านใน 3 กลีบม้วนพับไปด้านหลัง อีกหนึ่งกลับแผ่แบน ออกเป็นช่อเชิงลดห้อยตามซอกใบประดับ ช่อยาว 10-20 ซม ใบประดับสีเขียวอมเหลือเรื่อแดง เรียงซ้อนเหลื่อมกันเป็นช่อยาว เส้นผ่าศูนย์กลางดอก 4-5 ซม.

ผล :
รูปกลม สีเขียว เส้นผ่าศูนย์กลาง 2 ซม.

ระยะติดดอก - ผล :

ติดดอกตลอดทั้งปี
ติดผลตลอดทั้งปี

สภาพทางนิเวศวิทยา :

นิเวศวิทยา

ถิ่นกำเนิด อินเดียและฟิลิปปินส์

การกระจายพันธุ์

การใช้งานด้านภูมิทัศน์ ปลูกประดับซุ้มไม้เลื้อย

การปลูกและการขยายพันธุ์ :

แสงแดด

เพาะเมล็ด

รายละเอียดการใช้ประโยชน์ :

แหล่งอ้างอิง :

[1] อฤชร พงษ์ไสว. 2541. ไม้เลื้อยประดับ. พิมพ์ครั้งแรก. สำนักพิมพ์บ้านและสวน. กรุงเทพมหานคร.

ประเภทของการใช้ประโยชน์ :

ที่อยู่ :

Zone B

สวนไม้เถา

หมายเหตุ :

รูปพรรณไม้ :